–கார்த்திக் குருமூர்த்தி
வருந்தி அழைத்தாலும் வாராத வாரா
பொருந்துவன போமினென்றாற் போகா-
இருந்தேங்கி நெஞ்சம்புண் ணாக நெடுந்தூரந் தாம்நினைந்து
துஞ்சுவதே மாந்தர் தொழில்
-ஒளவையார்
இந்த செய்யுள் மனித உறவுகளின் வேதனையான உண்மையை வெளிப்படுத்துகிறது. நாம் எவ்வளவு முயற்சி செய்தாலும்:
- வர விரும்பாதவர்கள் வரமாட்டார்கள்
- போக விரும்புபவர்களை நிறுத்த முடியாது
- இந்த நிலையில் மனிதன் தன் இதயத்தில் காயங்களுடன்
- தொலைவில் உள்ளவர்களை நினைத்துக் கொண்டே வாழ்கிறான்
விளக்கம்
நாம் மனம் வருந்தி அழைத்தாலும், நமக்கு என்று இல்லாத பொருள் நமக்கு கிடைக்காது, அது போல் ஒன்றை வேண்டாம் என்று சொன்னாலும் அது நம்மை விட்டு போகாது, அனைத்து காரியங்களும், உறவுகளும் நாம் செய்த பாவம், புண்ணியம் என்ற இரண்டு விஷயங்களின் மூலமே அமைகிறது, இதை உணராமல் தினம் தினம் புலம்பி, நெஞ்சம் வருந்துவது மனிதர்களின் இயல்பு.
Leave a comment